Isu Kesetiaan?
Isu kesetiaan penduduk kepada negara juga merupakan sesuatu
yang harus
difikirkan daripada sudut keselamatan. Hal ini kerana, jika
berlaku apa-apa
persengketaan atau peperangan dengan sesebuah negara jiran,
kemungkinan rakyat
negara ini menyokong musuh tidak boleh diketepikan. Amerika
Syarikat pernah
meragui kesetiaan rakyat berketurunan Jepun sewaktu Perang
Dunia Kedua
dengan mengambil langkah seperti mengurung mereka ini di kem
tahanan kerana
bimbang akan menyokong Jepun dalam perang. Seramai 120,000
daripada mereka
telah ditahan oleh pihak militer dan FBI atas sebab
keselamatan terhadap Amerika.
Mereka ini telah ditempatkan di beberapa kem tahanan di
beberapa buah negeri
termasuk California, Arizona dan Arkansas. Kebanyakan mereka
ini kekal di kem
tahanan yang dilingkungi kawat berduri dan dijaga oleh
tentera sehingga perang
tamat. Perkara yang sama juga dilakukan ke atas penduduk
Arab-Amerika
Syarikat selepas terjadinya Peristiwa 11 September.
Pembabitan sebahagian besar
daripada perampas pesawat yang merupakan orang Arab dengan
sembilan orang
daripadanya terdiri daripada rakyat Arab Saudi. Perkara ini
telah menyebabkan
pihak berkuasa Amerika bertindak menahan rakyat Amerika
berketurunan Arab
tanpa bicara, suatu langkah yang bertentangan dalam negara
demokrasi. Malah
Brigadier-General Lee Hsien Loong pernah mempersoalkan
kesetiaan masyarakat
Melayu kepada Singapura.
Sabah mempunyai pelbagai etnik kaum yang cukup menarik.
Terdapat 32
etnik di negeri ini, antara lain; Bajau, Kedayan, Sulu,
Melayu Brunei, Kadazan,
Murut, dan lain-lain. Namun ada beberapa suku etnik di Sabah
ini yang berasal
dari Filipina dan Indonesia. Suku etnik Bajau dan Sulu
berasal dari selatan Filipina.
Manakala suku etnik Bugis dan Jawa pula berasal dari
Sulawesi dan Jawa,
Indonesia. Mereka merupakan penduduk Bumiputera Islam di
Sabah dan telah
lama menetap di Sabah iaitu sejak abad ke-17 bagi penduduk
Bajau dan Sulu dan
sejak 1960-an lagi bagi penduduk keturunan Bugis dan Jawa.
Kewujudan
penduduk keturunan etnik dari Filipina dan Indonesia telah
menyebabkan migrasi
rantaian berlaku sehingga kehadiran mereka di negeri Sabah
tidak pernah putus.
Bagaimanakah kesetiaan mereka ini boleh dipercayai? Dalam
hal ini ada dua
kemungkinan yang boleh dilihat berhubung isu kesetiaan ini.
Pertama,
membabitkan penduduk keturunan Bajau-Sulu yang telah lama
bermastautin di
Sabah. Isu pemilikan dokumen seperti kad pengenalan, surat
beranak mahupun
passport antarabangsa bukan satu perkara baru dalam kalangan
pendatang Filipina
dan Indonesia. Terbaru, Sabah digemparkan dengan adanya satu
sindiket yang
mengeluarkan kad pengenalan bermutu tinggi ‘My Kad’ kepada
pendatang.
Sindiket ini membabitkan staf Jabatan Pendaftaran di
Semporna. Walaupun identiti
mereka yang terlibat tidak diketahui namun kemungkinan tidak
dapat disangkal
yang terlibat mungkin terdiri daripada etnik Bajau-Sulu atau
Bugis. Persoalannya
siapakah yang terbabit? Mengapa ini berlaku? Mungkin kerana
wang? Namun
motif uutuk memastikan bilangan pendatang yang barangkali
mempunyai pertalian
persaudaraan dengan mereka yang sudah lama di Sabah tidak
dapat diketepikan.
Kedua, jika berlaku peperangan dengan negara jiran apakah
mereka akan tetap
menunjukkan kesetiaan kepada Malaysia? Perkara ini perlu
ditimbulkan kerana
mereka berkemungkinan akan menjadi perantara yang boleh
menyampaikan
banyak maklumat rahsia yang bakal digunakan oleh pihak musuh
bagi
menewaskan negara jika berlaku peperangan. Mereka umpama
musuh dalam
selimut dan sekiranya berlaku persengketaan akan menjadi
tali barut kepada
negara asal.
Kemungkinan tenaga kerja Indonesia dan pendatang tanpa izin
Filipina dan
Indonesia yang ramai di Sabah juga akan turut menjadi mata
dan telinga kepada
negara asal mereka jika berlaku sengketa. Perkara ini cukup
ketara dalam isu
Ambalat, apabila ada TKI yang sanggup membantu Indonesia
jika Jakarta
mengisytiharkan perang ke atas Malaysia. Jika ini
benar-benar berlaku maka sudah
tentu Malaysia akan berhadapan dengan masalah besar.
Kehadiran Pendatang Filipina Dan Indonesia Di Sabah
Kehadiran pendatang Filipina dan Indonesia di Sabah bukan
suatu perkara baru.
Hal ini disebabkan mereka sudah lama berada di Sabah. Namun
apa yang jelas
ialah kita tidak dapat mengenepikan bahawa ada faktor
penolak dan penarik yang
menyebabkan kehadiran mereka di Sabah. Faktor tolakan
merujuk kepada keadaan
ketidakstabilan politik di selatan Filipina serta ketiadaan
pekerjaan di tempat asal
mereka termasuk di Sulawesi. Keadaan ini ditambah lagi oleh
faktor penarik, iaitu
pertumbuhan ekonomi yang pesat di Sabah dalam sektor
pembinaan, pembalakan,
perladangan yang memerlukan penggunaan buruh yang ramai
sekitar tahun-tahun
1980-an. Keadaan ini diburukkan lagi oleh penduduk tempatan
sendiri yang
kelihatan tidak berminat melibatkan diri dengan kerja-kerja
yang berkaitan 3 ‘D’
iaitu dirty (kotor), dangerous (bahaya) dan difficult
(sukar), menyebabkan kerja-kerja
ini terpaksa dilakukan oleh pendatang Filipina dan
Indonesia.
Kehadiran pendatang dalam jumlah yang ramai di sesebuah
negara sudah
tentu menimbulkan masalah kepada negara hos. Antara 500,000
hingga 700,000
orang Pendatang Tanpa Izin (PTI) didapati tinggal di Sabah
berbanding penduduk
Sabah yang berjumlah 2.45 juta orang. Hal inilah yang
berlaku kepada pendatang
Filipina dan Indonesia di Sabah. Mereka boleh menimbulkan
ancaman kepada
keselamatan penduduk tempatan. Persoalannya bagaimanakah
mereka boleh
menimbulkan ancaman kepada keselamatan penduduk tempatan?
Ramli Dollah et. al. mendapati bahawa, ramai pendatang
Filipina di Sabah
terbabit dengan aktiviti jenayah seperti merompak, merogol
dan membunuh
berbanding dengan pendatang Indonesia. Mengapa ini berlaku?
Menurut Wan
Shawaluddin Wan Hassan dan Ramli Dollah (2003), perkara ini
dikaitkan dengan
konsep maratabat, stereotaip dan budaya dan sikap yang
dibawa dari negara asal.
Oleh itu apabila mereka berada di negara ini, mereka menganggapnya
seperti
tempat asal mereka. Paling ketara ialah sikap mereka yang
tidak menghormati
undang-undang dan ini menyebabkan mereka begitu mudah
melanggar undangundang melalui perbuatan mereka seperti mencuri, membunuh,
merogol atau
merompak.
Soalnya benarkah pendatang terbabit dalam aktiviti jenayah
atau mereka
sengaja dikambinghitamkan oleh pihak tertentu sebagai
escapism ? Ramli Dollah,
Fazli Hamid & Rizal Idris mendapati bahawa PTI memang
merupakan
penyumbang utama kepada kadar jenayah kekerasan di Kota
Kinabalu.40 Misalnya
pada tahun 2001 jumlah jenayah kekerasan yang membabitkan
pendatang ialah 171
kes berbanding 127 kes yang dilakukan oleh penduduk
tempatan. Angka ini
menurun pada tahun 2002 kepada 73 kes pendatang berbanding
179 oleh penduduk
tempatan tetapi angka ini bertambah pada tahun 2003 kepada
119 berbanding 4159
Wan Shawaluddin, Ramli - Isu-isu Keselamatan Sabah Dan Impak
Kepada Malaysia
oleh penduduk tempatan. Penurunan ketara pada tahun 2002
dikaitkan dengan
Ops Nyah II dan ini turut diakui oleh bekas Pesuruhjaya
Polis Sabah, Datuk Ramli
apabila beliau menyatakan bahawa Ops Nyah II telah berjaya
mengurangkan
masalah jenayah di Sabah.
Namun isu yang cukup signifikan misalnya, pada tahun 2003,
daripada
4420 banduan di Penjara Kota Kinabalu, 3683 terdiri dari
warga asing. Daripada
jumlah tersebut, 3472 merupakan banduan yang melakukan
kesalahan pertama,
171 merupakan banduan yang melakukan kesalahan kedua dan 27
banduan
merupakan pelaku kesalahan ketiga dan lebih.42 Perkara ini
menunjukkan betapa
masyarakat terdedah kepada ancaman daripada pendatang.
Penyeludupan di Sabah juga digerakkan oleh pendatang asing
dengan
bantuan sindiket luar. Penyeludupan ini membabitkan barangan
seperti dadah
(syabu) dan senjata api. Satu contoh cubaan untuk menyeludup
masuk senjata
api dari luar ialah apabila ATM telah menahan seramai 22
rakyat asing di Pulau
Langkayan, Sandakan pada 27 April 2003.43 Sejumlah peluru,
peledak dan senapang
patah ditemui dalam tangkapan tersebut. Walau bagaimanapun
kesemua mereka
menafikan terbabit dan sebaliknya menyatakan bahawa mereka
dihanyutkan dari
Kepulauan Filipina yang berhampiran. Malah pada tahun 2001,
misalnya sejumlah
125 kes penyeludupan senjata api berjaya dipatahkan.
Penyeludupan syabu ke
negara ini juga datang dari negara jiran khasnya dari
Zamboanga, Maibog, TawiTawi, Bongao dan Palawan. Dadah ini kemudiannya telah
disebarkan ke seluruh
bandar-bandar di seluruh Sabah terutama di Sandakan, Tawau,
Lahad Datu dan
Kota Kinabalu. Penyeludupan dua barangan ini membahayakan
keselamatan
penduduk tempatan dari segi jenayah yang akan berlaku serta
pembabitan anakanak temapatan dalam kegiatan najis dadah. Misalnya pada tahun
2001 sebanyak
522 kes tangkapan telah dibuat di pantai timur Sabah
membabitkan syabu. Pada
tahun 2002 pula jumlah tangkapan ialah 457 kes.
Kehadiran pendatang di Sabah juga seumpama bom jangka kepada
penduduk tempatan. Hal ini disebabkan mereka membawa bersama
penyakit
yang berjangkit malah ada sesetengah penyakit hampir dapat
dihapuskan oleh
pihak kerajaan. Kerajaan telah menghantar balik 15,000
pekerja sah kembali ke
negara asal kerana didapati berpenyakit.45 Tidak dapat
dibayangkan bagaimana
pendatang yang datang secara haram memasuki negara ini tanpa
ditapis oleh
FOMENA membawa bersama mereka penyakit berjangkit. Namun
realitinya ,
kedatangan mereka secara haram ke negara ini menyebabkan
penyakit-penyakit
seperti batuk kering dan taun kembali menular dalam kalangan
penduduk
tempatan. Batuk kering didapati menular sebagai penyakit
nombor satu yang
membawa kematian disebabkan oleh pergerakan penduduk yang
tidak terkawal
yang berlaku di negara ini yang membabitkan pendatang.
Penyakit taun pula
merupakan suatu epidemik yang sering dihadapi oleh pendatang
di kawasan
koloni mereka tetapi sering dirahsiakan daripada pengetahuan
umum kerana
bimbangkan penduduk tempatan. Malah penyakit-penyakit lain
seperti hepatitis,
kusta, dan gonorhea didapati dalam kalangan pendatang. Apa
yang ditakuti ialah
jika ada dalam kalangan pendatang ini yang bekerja di
restoran sebagai pencuci
pinggan, tukang masak atau pelayan. Hal ini sudah tentu akan
mendedahkan
penduduk tempatan kepada epidemik yang sudah tentu boleh
meninggalkan kesan
yang bukan kecil ke atas masyarakat.
Pendatang juga turut menjadikan koloni kampung air sebagai
pusat aktiviti
jenayah dan penempatan tanpa peraturan dan undang-undang. Di
Sabah terdapat
beberapa kampung air yang didiami oleh penduduk keturunan
Filipina yang
asalnya dibina sebagai pusat penempatan pelarian. Kampung
ini termasuk
Kampung Pondo, di Pulau Gaya, Kota Kinabalu, Kampung BDC, di
Sandakan,
Kampung Icebox & Kampung Hidayah, Tawau, Kampung Puyut,
Kampung Bakau,
Lahad Datu dan Kampung Selamat, Kampung Simunul dan Kampung
BangauBangau, Semporna. Penyeludup menggunakan kampung air sebagai pusat untuk
mendarat dan mengedar barangan seludupan seperti dadah,
senjata, rokok dan
sebagainya. Hal ini kerana kumpit iaitu pengangkutan air
yang digunakan mampu
untuk meredah bawah rumah. Di sini syabu dijual secara terbuka.
Wang palsu
bertukar tangan. Penduduknya membuang sampah ke dalam air
termasuk najis
dan semua ini mendedahkan penduduk kepada bahaya penyakit
berjangkit. Selain
itu wujud kegiatan pelacuran. Kegiatan mencuri air dan
letrik cukup ketara dalam
kalangan penduduk. Pergaduhan antara kumpulan-kumpulan
pendatang sering
berlaku yang membabitkan senjata pistol, parang dan pedang
yang lazimnya
membawa kematian. Paling ketara pihak berkuasa seperti polis
tidak akan
membuat rondaan jika berseorangan atau pada malam hari.
Hakikatnya, kolonikoloni yang tanpa peraturan dan undang-undang ini merupakan
entiti yang wujud
di pinggir-pinggir bandar sesuai dengan cara hidup pendatang
tetapi boleh
mendedahkan ancaman kepada keselamatan penduduk tempatan.
Implikasi dan Dasar Kerajaan
Seperti yang dijelaskan dalam perbincangan sebelumnya, isu
keselamatan yang
telah meninggalkan impak yang besar kepada Malaysia. Ini
menuntut
tanggungjawab yang besar daripada kerajaan pusat untuk
menangani masalah
yang timbul. Dalam hal ini, didapati bahawa sememangnya
banyak usaha-usaha
yang perlu dan akan dilakukan untuk berhadapan dengan isu
ini antaranya ialah:
Usaha Membantu Penduduk Pulau
Penduduk pulau di sepanjang pantai timur Sabah merupakan
unsur yang penting
dalam menjamin keselamatan di Sabah. Walaupun tidak semua
pulau berpenghuni,
tetapi rata-rata mereka terdiri daripada penduduk keturunan
Filipina yang miskin
serta perlu dibantu. Perkara ini kerana keadaan kemiskinan
akan mendedahkan
mereka kepada aktiviti-aktiviti haram yang sudah tentu akan
membantu mundu
misalnya. Oleh itu, usaha perlu dilakukan bagi membantu
golongan ini supaya
mereka terlibat dengan aktiviti ekonomi seperti perikanan,
penanaman rumpai
laut dan sebagainya yang mampu membawa pulangan yang besar
kepada mereka
sekaligus mengeluarkan mereka daripada kancah kemiskinan dan
menghalang
pembabitan mereka dengan unsur-unsur yang mengancam negara.
Belanjawan Pertahanan
Insiden penculikan Sipadan telah mendedahkan betapa Kerajaan
Pusat tidak
memberikan perhatian sewajarnya kepada aspek keselamatan di
pantai timur
Sabah. Walaupun Kerajaan memberikan jaminan selepas
berlakunya penculikan
di Sipadan namun pada bulan September, satu lagi insiden
penculikan telah61
Wan Shawaluddin, Ramli - Isu-isu Keselamatan Sabah Dan Impak
Kepada Malaysia
berlaku di Pulau Pandanan. Insiden Sipadan dan Pandanan
telah menyebabkan
kerajaan terpaksa membelanjakan sejumlah RM6 bilion sebagai
langkah
mempertingkatkan keselamatan di Sabah. Perkara ini
membabitkan penambahan
5 batalion tentera darat, 5 batalion PGA, 30 bot peronda
tentera laut dan 5 jet
Hawks yang berfungsi mengawal perairan Sabah. Teluk
Sepanggar telah
dibangunkan sebagai pelabuhan bagi menempatkan kapal selam
yang masih dalam
pembinaan serta pengkalan Paskal di Tawau. Pada masa yang sama
belanja
pertahanan bagi negara juga perlu dipertingkat bagi
memastikan pertahanan
negara kelihatan credible kepada pihak luar. Hanya dengan
perbelanjaan
pertahanan membolehkan negara memiliki kapal perang serta
pesawat perang
yang lebih sofistikated serta terbaik bagi mempertahankan
negara.
Berdasarkan isu yang dihadapi iaitu tuntutan Spratly serta
tuntutan bertindih
yang bakal dihadapi pada masa akan datang , Sabah memang
memerlukan
perhatian yang lebih dari segi belanja pertahanan bagi
meningkatkan keupayaan
keselamatan agar tidak diperlekehkan oleh pihak luar. Di
samping itu penubuhan
Agensi Penguatkuasa Maritim Malaysia / agensi pengawal
pantai pada bulan Jun
2005 juga dilihat akan memberi banyak sumbangan kepada
penjagaan perairan
Tiada ulasan:
Catat Ulasan